ஒரு நாட்டின் அனைத்து கல்விக் கொள்கைகளையும் செயன்முறை ரீதயாக செயற்படுத்தும் நிறுவனம் பாடசாலையாகும்.  மானுட கலாசாரத்தைக் பகிர்ந்து கொள்வதில்; முதன்மையான  சக்தியாகக் (Driving Force) கல்வி திகழ்வதால் பாடசாலை எனும்  சமூக கூட்டுத்தாபனத்திற்கு  இன்றியமையாத  பணிகள் ஒப்படைக்கப்பட்டுள்ளன. பாடசாலை ஒரு பிள்ளையின் வாழ்க்கைக்கு பலமான அடித்தளத்தை அமைத்துக் கொடுக்கக்கூடிய கேந்திர நிலையமாகும்.  06 வயதில் பாடசாலைக்கு உள்வரும் பிள்ளையினது இரண்டாம் பெற்றார்களெனப்படுபவோர் அதிபர்களும் ஆசிரியர்களுமே ஆவர். மாணவர்களுக்கு அறிவைப் பெற்றுக் கொள்வதற்குஇ திறன்களை விருத்தி செய்து கொள்வதற்குஇ

රටක සියලුම අධ්‍යාපන ප්‍රතිපත්ති ප්‍රායෝගිකව  ක්‍රියාවට නංවන  ආයතනය වන්නේ  පාසලයි.  මානව සංස්කෘතිය පවරාදීමේ දී ප්‍රමුඛතම ගාමක බලවේගය (Driving Force) අධ්‍යාපනය වන බැවින් පාසල නමැති සමාජ සංස්ථාවට වැදගත් කාර්යභාරයක් පැවරී ඇත. පාසල දරුවකුගේ ජීවිතයට ශක්තිමත් අඩිතාලමක් සපයනු ලබන  කේන්ද්‍රස්ථානයයි.  වයස අවුරුදු 06 දී  පාසලට  පිවිසෙන දරුවකුගේ දෙවන මවුපියන්  විදුහල්පතිවරුන්  හා ගුරුවරුන් ය. සිසුන්ට දැනුම  ලබාගැනීමට, කුසලතා වැඩිදියුණු කිරීමට, ධනාත්මක

නීති දැඩි කිරීමෙන් පමණක් සමාජයක් සංවර්ධනය කළ නොහැකි බවත්, සමාජය තුළ ආකල්පමය වෙනසක් ඇතිකිරීම සඳහා කෙනෙකුගේ කුඩා කල සිට ම පෙරපාසල්, දහම්පාසල්, පිරිවෙන් ඇතුළු ආයතන හරහා කටයුතු කළ යුතු බවත්, විශේෂයෙන් ම භික්ෂූන් වහන්සේලා ගුරු සේවයට ප්‍රවිෂ්ඨවීම මෙහි දී කාලීන අවශ්‍යතාවක් වන බවත් අධ්‍යාපන අමාත්‍ය මහාචාර්ය ජී.එල්. පීරිස් මහතා ප්‍රකාශ කළේය. සංවර්ධන නිලධාරී සේවයේ නියුතු උපාධිධාරී භික්ෂූන් වහන්සේලා ශ්‍රී